امروزه سنسورهای نور محیط جزئی از گوشی های هوشمند، نوت بوک ها، سایر دستگاه های تلفن همراه، نمایشگرهای خودرو و تلویزیون های LCD هستند. از این سنسورها  برای تشخیص میزان نور موجود در محیط استفاده می شود ، همچنین در دستگاه هایی مثل گوشی های هوشمند و نوت بوک ها، از این سنسورها برای تنظیم اتومات نور صفحه‌ی نمایشگر، باتوجه به نور محیط، استفاده میشود، در نتیجه هم در مصرف انرژی صرفه جویی میشود و هم طول عمر دستگاه افزایش میابد.

به طور کلی سه نوع متداول سنسور نور محیط وجود دارد: ترانزیستورهای نوری، فوتودیودها، و ICهای فوتونی که از ترکیب یک فوتو دیتکتور (photodetector) و یک تقویت کننده تشکیل شده اند.

در میان سنسورهای نوری ، سنسورهایی که سه رنگ اصلی قرمز، سبز و آبی را تشخیص می دهند، سنسور رنگ نامیده می شوند.

سنسورهای رنگی مقادیر RGB(RED,GREEN,BLUE) را با دریافت نور محیط با استفاده از فتودیود تشخیص می دهند.

هنگامی که نوری حاوی نورهای سبز،آبی و قرمز به جسمی تابیده میشود، رنگ نور منعکس شده بسته به رنگ جسم تغییر می کند.

به عنوان مثال، اگر جسم قرمز باشد، قسمت قرمز نور را منعکس میکند. برای یک جسم زرد، نور بازتاب شده قرمز و سبز خواهد بود و اگر جسم سفید باشد، هر سه جزء منعکس می شوند. به این ترتیب، رنگ جسم از نسبت اجزای رنگ‌های آبی،سبز و قرمز (RGB) در نور بازتاب شده تعیین می شود.

به طور مشابه، چشم انسان با دریافت این اجزای نور منعکس شده، رنگ را تعیین می کند. دیدن در تاریکی غیرممکن است و دلیل آن این است که هیچ تابش نوری  وجود ندارد و این به این معنیست که بازتاب نوری نیز وجود ندارد، بنابراین همه چیز کاملاً سیاه به نظر می رسد.

همانند چشم انسان، سنسورهای رنگی میتوانند با تشخیص نور (با استفاده از دیودهای نوری) و سپس محاسبه نسبت R، G و B دریافتی،  رنگ را تعیین‌کنند.