وای فای

Wi-Fi

 

 

 

 

فناوری شبکه‌های وایرلس

Wi-Fi (Wireless Fidelity) یک فناوری شبکه بی سیم است که اتصال دستگاه‌ها بدون استفاده از کابل یا سیم فیزیکی به اینترنت یا سایر دستگاه های موجود در یک شبکه محلی (LAN) را ممکن می‌سازد. وای فای از امواج رادیویی برای انتقال داده ها بین دستگاه‌ها با برد معمولی چند صد فوت استفاده می‌کند.

انواع مختلفی از استانداردهای Wi-Fi وجود دارد که با ترکیب حروف-اعداد مانند “802.11ac” یا “Wi-Fi 6” مشخص می‌شوند. هر استاندارد محدوده فرکانس، سرعت انتقال داده و سایر جزئیات فنی فناوری Wi-Fi را مشخص می‌کند. رایج ترین استانداردهای Wi-Fi عبارتند از:

  1. 802.11b: این استاندارد در سال 1999 منتشر شد و اولین استاندارد Wi-Fi بود که به طور گسترده پذیرفته شد. حداکثر سرعت انتقال داده آن 11 مگابیت در ثانیه (Mbps) است و در باند فرکانسی 2.4 گیگاهرتز (GHz) کار می کند.

  2. 802.11a: این استاندارد که در سال 1999 منتشر شد، دارای حداکثر سرعت انتقال داده 54 مگابیت بر ثانیه است و در باند فرکانسی 5 گیگاهرتز کار می کند. به دلیل برد کمتر و هزینه بالاتر نسبت به سایر استانداردها کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

  3. 802.11g: این استاندارد که در سال 2003 منتشر شد، دارای حداکثر سرعت انتقال داده 54 مگابیت بر ثانیه است و در باند فرکانسی 2.4 گیگاهرتز کار می‌کند. همچنین با دستگاه های 802.11b سازگار است.

  4. 802.11n: این استاندارد که در سال 2009 منتشر شد، دارای حداکثر سرعت انتقال داده 600 مگابیت بر ثانیه است و در هر دو باند فرکانسی 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز کار می کند. از فناوری چند ورودی/چند خروجی (MIMO) پشتیبانی می‌کند که عملکرد را در مناطقی با سطوح تداخل بالا بهبود می‌بخشد.

  5. 802.11ac: این استاندارد که در سال 2013 منتشر شد، دارای حداکثر سرعت انتقال داده 1.3 گیگابیت بر ثانیه (Gbps) است و در باند فرکانسی 5 گیگاهرتز کار می کند. از فناوری MIMO پشتیبانی می‌کند و برای کاربردهای با عملکرد بالا مانند پخش ویدیو و بازی‌های آنلاین طراحی شده است.

  6. Wi-Fi 6 (802.11ax): این آخرین استاندارد Wi-Fi است که در سال 2019 منتشر شد. حداکثر سرعت انتقال داده 9.6 گیگابیت بر ثانیه است و در هر دو باند فرکانسی 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز کار می کند. از فناوری MIMO پشتیبانی می کند و برای بهبود عملکرد در محیط های با تراکم بالا مانند استادیوم‌ها و فرودگاه‌ها طراحی شده است.

به طور کلی، Wi-Fi یک فناوری شبکه وایرلس است که به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیر و در طول زمان برای ارائه سرعت انتقال داده بالاتر و عملکرد بهتر تکامل یافته است.
محصول
خروجی
پروتکل وای فای
رنج فرکانس
امنیت
رزولوشن ADC
خرید
اسناد فنی
ESP8266
دیجیتال
802.11 b/g/n
2.4 تا 2.5 گیگاهرتز
WPA/WPA2
10 بیت

سوالات متداول

ماژول Wi-Fi یک قطعه الکترونیکی است که امکان اتصال بی سیم به یک شبکه محلی (LAN) یا اینترنت را از طریق فناوری Wi-Fi فراهم می‌کند. معمولاً از یک برد مدار کوچک با رادیو Wi-Fi، یک آنتن و یک میکروکنترلر تشکیل شده است که ارتباطات وایرلس را مدیریت می‌کند.

ماژول‌های Wi-Fi را می‌توان در طیف گسترده‌ای از دستگاه‌ها مانند تلفن‌های هوشمند، لپ‌تاپ، روترها و محصولات اینترنت اشیا (IoT) ادغام کرد. آنها یک راه ساده و مقرون به صرفه برای افزودن اتصال بیسیم به یک دستگاه بدون نیاز به طراحی و توسعه مدار Wi-Fi از ابتدا ارائه می‌دهند.

ماژول‌های وای‌فای ممکن است به شکل‌های مختلفی باشند، از جمله نصب سطحی یا اس ام دی (SMD)، که کوچک هستند و به راحتی در طراحی‌های سخت‌افزاری موجود ادغام می‌شوند، و ماژول‌های مستقل، که می‌توانند برای نمونه‌سازی یا آزمایش استفاده شوند. برخی از تولیدکنندگان محبوب ماژول‌های Wi-Fi عبارتند از Espressif Systems، Qualcomm، Texas Instruments و Broadcom.

Wi-Fi و بلوتوث هر دو فنآوری های ارتباطی وایرلس هستند، اما از چند جهت با هم تفاوت دارند:

برد: Wi-Fi معمولاً برد بیشتری نسبت به بلوتوث دارد. برد Wi-Fi معمولی چند صد فوت است، در حالی که بلوتوث حدود 30 فوت برد دارد.
سرعت انتقال داده: Wi-Fi به طور کلی سریع‌تر از بلوتوث است. آخرین استانداردهای Wi-Fi (مانند Wi-Fi 6) می توانند سرعت انتقال داده تا 9.6 گیگابیت بر ثانیه را ارائه دهند، در حالی که بلوتوث 5.2 حداکثر سرعت 2 مگابیت در ثانیه را دارد.
اتلاف انرژی: بلوتوث برای دستگاه‌های کم مصرف طراحی شده است و انرژی کمتری نسبت به وای فای مصرف می کند. این باعث می شود که برای استفاده در لوازمی مانند هدفون‌های بی‌سیم یا ساعت‌های هوشمند که نیاز به حفظ عمر باتری دارند، استفاده شود.
امنیت: Wi-Fi از ویژگی‌های امنیتی قوی تری نسبت به بلوتوث برخوردار است. شبکه‌های Wi-Fi معمولاً از رمزگذاری و احراز هویت برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز استفاده می‌کنند، در حالی که اتصالات بلوتوث می‌توانند در برابر حملاتی مانند استراق سمع یا جعل آسیب‌پذیر باشند.
کاربرد: Wi-Fi معمولاً برای برنامه های با پهنای باند بالا مانند پخش ویدیو یا بازی‌های آنلاین استفاده می‌شود، در حالی که بلوتوث اغلب برای کاربردهای با پهنای باند کم مانند هدفون های بی سیم یا لوازم IoT استفاده می‌شود.

به طور خلاصه، Wi-Fi به طور کلی سریعتر است و برد بیشتری نسبت به بلوتوث دارد، اما انرژی بیشتری مصرف می کند و امنیت ضعیف تری دارد. از طرف دیگر بلوتوث برای دستگاه های کم مصرف طراحی شده است و امنیت قوی تری دارد اما به سرعت Wi-Fi نیست.