کراس تاک یا تداخل متقابل سنسور به تداخل یا تأثیر یک سنسور بر اندازه‌گیری سنسور دیگر اشاره دارد. کراس تاک زمانی اتفاق می‌افتد که سیگنال‌ها یا انرژی یک سنسور بر درستی یا پایداری خوانش‌های سنسور دیگر تأثیر بگذارد. کراس تاک می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله میدان‌های الکترومغناطیسی، مجاورت فیزیکی، اتصال الکتریکی یا اشتراک اجزاء رخ دهد.
کراس تاک سنسور به پدیده‌ای اشاره دارد که در آن سیگنال‌ها یا انرژی یک سنسور با اندازه‌گیری‌ها یا قرائت‌های سنسور دیگر تداخل ایجاد میکند. این تداخل می‌تواند باعث عدم درستی، خطا یا نویز در قرائت‌ها شود که می‌تواند بر عملکرد کلی و قابلیت اطمینان سیستم‌های سنسور تأثیر بگذارد.
عواملی که میتوانند موجب کراس تاک یا تداخل متقابل سنسورها شوند
فاکتورهای مختلفی وجود دارد که میتوانند در به وجود آمدن کراس تاک در سنسورها نقش داشته باشند مانند:
مجاورت فیزیکی
هنگامی که سنسورها در مجاورت یکدیگر قرار می‌گیرند، سیگنال‌های ساطع شده توسط یک سنسور ممکن است توسط سنسورهای مجاور دریافت شود که این اتفاق منجر به کراس تاک بین سنسورها میشود. این ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که سنسورها روی یک برد مدار نصب شده باشند یا یک محفظه مشترک داشته باشند.
تداخل الکترومغناطیسی (EMI)
میدان‌های الکترومغناطیسی خارجی یا سیگنال‌های الکتریکی میتوانند ولتاژ یا جریان را در سنسورهای مجاور القاء کنند و بر خوانش آنها تأثیر بگذارند. EMI می‌تواند توسط تجهیزات الکتریکی نزدیک، خطوط پاور، موتورها یا منابع فرکانس رادیویی قوی تولید شود.
اتصال الکتریکی
سنسورهای متصل به یک منبع پاور مشترک یا سیستم دریافت داده میتوانند از طریق اتصال الکتریکی تداخل ایجاد کنند. این زمانی اتفاق می‌افتد که جریان الکتریکی یا ولتاژ یک سنسور بر خروجی یا عملکرد سنسور دیگر تأثیر می‌گذارد.
اجزا یا مدارهای مشترک
اگر دو یا چند سنسور اجزا یا مدارهای خاص مشترکی داشته باشند، تغییرات در خروجی یک سنسور می‌تواند بر خوانش سنسور دیگر تأثیر بگذارد. این اتفاق معمولا در مسیرهای سیگنال چندگانه یا مشترک رایج است.
چگونه کراس تاک یا اثر متقابل سنسورها برهم را کاهش دهیم؟
کراس تاک می‌تواند اثرات مضری بر دقت و قابلیت اطمینان اندازه گیری داشته باشد و منجر به داده‌های اشتباه یا گمراه کننده شود، به عنوان مثال می‌تواند موجب ایجاد خطا، بایاس یا نویز در خوانش سنسورها شود که می‌تواند بر عملکرد کلی سیستم‌ها یا فرآیندهایی که بر این اندازه گیری‌ها متکی هستند تأثیر بگذارد.
برای به حداقل رساندن یا کاهش کراس تاک سنسور، میتوان از رویکردهای متفاوتی استفاده کرد که در اینجا به صورت خلاصه به بررسی تعدادی از آنها می‌پردازیم :
جداسازی فیزیکی
جداسازی فیزیکی سنسورها از یکدیگر می‌تواند شانس وقوع کراس تاک را کاهش دهد. نگه داشتن سنسورها در فاصله کافی و استفاده از محافظ یا موانع برای مسدود کردن منابع تداخل به حفظ یکپارچگی هر کدام آنها کمک میکند.
سیم کشی و اتصال زمین مناسب
روش‌های سیم کشی و اتصال زمین مناسب می‌تواند کوپلینگ الکتریکی یا تداخل الکترومغناطیسی را به حداقل برساند. جداسازی خطوط پاور و سیگنال، استفاده از کابل‌های محافظ، و به کارگیری تکنیک‌های زمین‌بندی مناسب می‌تواند به کاهش کراس تاک کمک کند.
شرطی سازی سیگنال (Signal conditioning)
اجرای تکنیک‌های شرطی سازی سیگنال مانند تقویت، فیلتر کردن یا جداسازی می‌تواند به حذف یا کاهش تداخل ناخواسته در سیگنال‌های سنسور کمک کند. این روش‌ها میتوانند با به حداقل رساندن تأثیر کراس تاک، درستی و قابلیت اطمینان اندازه‌گیری‌های سنسور را افزایش دهند.
کالیبراسیون و جبران‌سازی
کالیبراسیون سنسورها به صورت جداگانه و جبران کراس تاک سنسورها در حین کالیبراسیون می‌تواند به محاسبه و توجیه هرگونه تداخل شناخته شده بین سنسورها کمک کند. این کار باعث تضمین درستی اندازه‌گیری‌ها میشود و به حذف یا به حداقل رساندن تأثیر کراس تاک کمک میکند.
انتخاب سنسور
انتخاب سنسورهایی با کراس تاک کم یا سنسورهایی که به طور خاص برای به حداقل رساندن تداخل طراحی شده اند می‌تواند مفید باشد. انتخاب سنسورهایی که کمتر در معرض تأثیرات خارجی هستند، می‌تواند به کاهش احتمال و بزرگی کراس تاک کمک کند.
با برطرف کردن کراس تاک سنسور از طریق این تکنیک‌ها، میتوان درستی، قابلیت اطمینان و عملکرد سنسور را بهبود بخشید که منجر به اندازه‌گیری‌های دقیق‌تر و قابل اعتمادتر میشود.