فرکانس رادیویی (RF) و بی سیم یا وایرلس مفاهیمی نزدیک به هم هستند. RF به نوعی از تشعشعات الکترومغناطیسی اشاره دارد که برای انتقال اطلاعات به صورت بی سیم در فواصل طولانی استفاده می شود، در حالی که وایرلس، به انتقال اطلاعات بدون استفاده از کابل یا سیم فیزیکی اشاره دارد.

فناوری‌های ارتباطی بی‌سیم مانند Wi-Fi، بلوتوث و شبکه‌های سلولی از امواج RF برای انتقال اطلاعات بین دستگاه‌ها استفاده می‌کنند. این دستگاه ها از فرکانس های مختلفی در طیف RF استفاده می کنند که از چند مگاهرتز تا چندین گیگاهرتز بسته به فناوری و کاربرد خاص متغیر است.

پرتوهای RF همچنین در کاربردهای دیگری مانند فرسایش با فرکانس رادیویی (RFA) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) در زمینه پزشکی و در ارتباطات راداری و ماهواره ای در صنایع نظامی و هوافضا استفاده می شود.

به طور کلی، فناوری‌های RF و بی‌سیم نقش مهمی در ارتباطات مدرن ایفا می‌کنند و کاربردهای گسترده‌ای در زمینه‌های مختلف دارند، اما استفاده ایمن از آنها و در چارچوب دستورالعمل‌های نظارتی برای به حداقل رساندن خطرات بالقوه سلامت مهم است.

ارتباط وایرلس به انتقال اطلاعات بین دستگاه ها بدون استفاده از کابل یا سیم فیزیکی اشاره دارد. این امر با استفاده از امواج الکترومغناطیسی مانند امواج رادیویی، امواج مایکروویو و امواج مادون قرمز برای انتقال اطلاعات بین دستگاه ها به دست می آید.

فن‌آوری‌های ارتباطی بی‌سیم انقلابی در نحوه برقراری ارتباط و تعامل ما با یکدیگر ایجاد کرده است و ما را قادر می‌سازد تا در ارتباط باقی بمانیم و در هر زمان از هر کجا به اطلاعات دسترسی داشته باشیم. برخی از نمونه‌های رایج فناوری‌های ارتباطی بی‌سیم عبارتند از وای‌فای، بلوتوث، شبکه‌های سلولی، ارتباطات ماهواره‌ای و RFID (شناسایی فرکانس رادیویی).