حسگرهای مادون قرمز که به عنوان سنسورهای IR نیز شناخته می‌شوند، المان‌های الکترونیکی هستند که تشعشعات مادون قرمز در محیط اطراف خود را تشخیص داده و اندازه گیری می‌کنند. آنها بر اساس تشخیص گرمای ساطع شده توسط اجسام یا تشخیص تغییرات ایجاد شده در میزان تابش مادون قرمز عمل می‌کنند. تابش مادون قرمز نوعی تابش الکترومغناطیسی با طول موج‌های بلندتر از نور مرئی اما کوتاهتر از امواج رادیویی است و از تمام اجسام با دمای بالای صفر مطلق ساطع می‌شود.
حسگرهای IR تشعشعات مادون قرمز را با استفاده از مواد حساسی که به تغییرات دما واکنش نشان می‌دهند یا تابش مادون قرمز را جذب می‌کنند، تشخیص می‌دهند. سپس با استفاده از سایر المان‌ها و قواعد الکترونیکی، این تغییرات را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند که می‌توانند توسط میکروکنترلرها یا سایر سیستم‌های کنترلی پردازش و تفسیر شوند.
حسگرهای مادون قرمز از روش‌های مختلفی برای تشخیص و اندازه گیری تابش فروسرخ استفاده می‌کنند. این روش‌ها شامل ترموپیل‌ها، آشکارسازهای پیروالکتریک، و فوتودیودهای مادون قرمز و… است.